Elektrik üretimi için nükleer güç reaktörlerinin çoğunluğu,düşük zenginlikte uranyumdan (%3-3.5 oranında U-235 içeren) yapılmış yakıt kullanmaktadır. Reaktörde kullanıldıktan sonra dışarı alınan bu yakıt çubukları tipik olarak, yaklaşık %0,8 yanmamış uranyum-235, %0.6 plutonyum, %94,3 uranyum-238 ve %4,1 oranında fisyon ürünleri ve ağır elementler ihtiva etmektedir. Kullanılmış yakıtlar reaktörden çıkarıldıktan sonra radyoaktif bozunma işlemi bir süre daha devam ettiği için fiziksel olarak sıcaktırlar. Bu nedenle yakıtların yoğun olan radyaoktif bozunmaları hafifleyinceye kadar belirli bir süre reaktör binasındaki su dolu havuzlarda bekletilir. Daha sonra uzun süreli depolanacakları depolama tesislerine veya içinde bulunan ve tekrar yakıt olarak kullanılabilecek U-235 ve Pu-239 gibi maddelerin alınması için yeniden işleme tesislerine gönderilirler.
Kullanılmış yakıtların reaktör bölgesinden uzak bir bölgede ya da reaktörün bulunduğu alandaki tesislerde depolanmaktadır. Kullanılmış yakıtların betonarme koruganlarda saklanmasının güvenli olduğu 30 yıllık bir deneyim sonucu anlaşılmış olup, söz konusu yakıtlar birçok yıl daha aynı şekilde mahfaza edilebilirler. Kullanılmış yakıtların nihai olarak depolanması için düşünülen çözüm jeolojik yapılar içerisinde ve su tabakalarından uzak depolanmalarıdır. Günümüzde jeolojik depolama tesisi bulunmamaktadır ancak bu konuda çalışmalar devam etmektedir.